Een windmolen in de buurt van je huis. Een mooie bijdrage aan de ontwikkeling van schone energie? Of een lelijk ding dat het uitzicht verpest? Iedereen heeft er wel een mening over. Maar hoe ervaren mensen zo’n windmolen als ze er zelf dagelijks mee te maken hebben? Natuur & Milieu trok door het land en vroeg gewone Nederlanders naar hun mening. In vier interviews vertellen bewoners die vlak bij een windmolen wonen hoe zij er tegenaan kijken.
In het eerste interview komt Jan Douma aan het woord. Jan Douma (63) is een boer uit Zeewolde. Zijn terrein maakt onderdeel uit van het Prinses Alexia Windmolenpark.
Iedereen profiteert
Met elkaar de lasten, maar ook de lusten delen. Dat is de gedachte achter het Prinses Alexia Windmolenpark in Flevoland, het grootste op het Nederlandse vasteland. Dit kwam op een heel bijzondere manier tot stand. Ruim zestig boeren en andere bewoners namen zelf het initiatief voor de bouw van het park, waar inmiddels 36 turbines draaien die 80 duizend huishoudens van stroom voorzien. Bewoners van het gebied profiteren mee. Ze ontvangen revenuen uit het park en er is een compensatieregeling voor overlast.
Ook tussen de bieten, erwten, granen en mais van Jan Douma staat nu een windmolen. Hij was vanaf de start bij de plannen betrokken. “Boeren kijken heel anders tegen de bouw van molens aan, wanneer ze zelf ook een financieel voordeel hebben. Ze kunnen nu extra geld verdienen met hun land. Dit zorgt voor belangrijke extra inkomsten voor hun onderneming”, zegt Douma.
Bewoners betrokken
De ontwikkeling van de plannen begon eind jaren negentig. “Uiteindelijk hebben we ons verenigd in Windmolenverenging de Zuidlob en is Nuon daarbij gekomen. Eind 2011 heeft Nuon alle aandelen van de boeren overgenomen.” Prinses Beatrix opende het park in september 2013.
Douma raadt andere agrariërs ook aan om zich te laten informeren over de mogelijkheden van windenergie. “Het is dan belangrijk om bewoners in een dergelijk gebied goed te betrekken bij de plannen. Wees niet bang om informatie te verschaffen en belangrijk om het geld met elkaar te delen. In het begin hadden veel boeren praktische vragen, bijvoorbeeld over de ontsluiting van molenwegen. Die vragen waren ook terecht. Daar moet je open en duidelijk over zijn.”
Geen last van lawaai
De molen op het terrein van Douma maakt deel uit van het door een landschapsarchitect opgestelde ontwerp van drie rijen van 12 molens. De provincie Flevoland wil daarmee eenheid creëren in het landschap: oude turbines moeten worden vervangen door hetzelfde type. “Dit project heeft een heel positieve invloed op de provincie. Het draagt niet alleen bij aan de economie en werkgelegenheid, maar ook aan de uitstraling van het gebied.”
Hij ondervindt geen hinder van slagschaduwen of achtergrondgeluid op zijn terrein. “Wanneer ik nu uit het raam kijk, zie ik de molen in de verte staan. Maar ik heb geen last van het lawaai. Ik had eerst een kleine turbine op mijn erf en daar merkte ik veel meer van.”
Tekst en beeld: Natuur&Milieu