Interview Buurtvereniging Leefbaar Reeth
Binnenshuis is het goed toeven, zodra je naar buiten loopt hoor je het suizen van de A15 en voorbijrijdende treinen van de Betuwelijn. “Straks komt daar ook nog eens de overlast van de windturbines bij”, zegt Rob Schleper. Samen met buurtbewoners (verenigd in buurtvereniging Leefbaar Reeth) strijdt hij tegen de komst van onze windmolens. “We zijn niet tegen windenergie, maar vinden wel dat wij onevenredig veel over ons heen krijgen. Het buitengebied waarin Reeth ligt, wordt meer en meer een afvalputje voor projecten die mensen elders niet kunnen of willen realiseren, vanuit het idee ‘och, dat en dat staat er al dus dan kan dit er ook nog wel bij’.”
Twaalf jaar woont Rob nu in Reeth, in een monumentale boerderij. “Ik wilde lekker buiten wonen, op honderd meter van mijn werk. Destijds wist ik dat de Betuwelijn hier zou komen. Door allerlei aanpassingen aan mijn huis heb ik daar relatief weinig last van, maar de nazorg is ronduit slecht en iedere keer komt er weer een nieuw project bij. Eerder gemaakte afspraken worden uiteindelijk alleen onder grote druk van de buurt nagekomen. Het is een komen en gaan van projecten. Dat is voor een kleine buurt erg vermoeiend en daarom willen we nu vooraan zitten als het om oplossingen gaat.”
Complex verhaal
Als voorzitter van de buurtvereniging vertelt Rob graag wat er mankeert aan de plannen in het kleine buurtschap. “Het is een complex verhaal, er komt hier van alles samen: verbreding van de A15, de noordtak van de Betuwelijn met een viaduct, het containeroverslagpunt, de windmolens, twee industrieterreinen. Natuurlijk is het logisch dat je bepaalde dingen concentreert op één plek maar het is teveel, met teveel verschillende partijen met maar één doel: hun project realiseren. Gevolg: alles loopt door elkaar en wij als buurt zitten met diverse procedures door elkaar heen opgescheept. Dat is niet vol te houden, jaren achtereen.”
Gebiedsvisie maken
De oplossing die de buurtvereniging heeft aangedragen bij provincie en gemeenten is om eerst een gebiedsvisie te maken. Als alle partijen hun plannen op elkaar afstemmen, is volgens Rob pas echt duidelijk wat de beste plek is voor welk plan: “We hoeven dan niet ieder afzonderlijk project aan te vechten. Natuurlijk kan het betekenen dat we ruimte moeten maken en worden uitgekocht. Het liefst blijven we hier op een prettige manier wonen maar als er telkens iets van ons woongenot af gaat, dan moet het maar. Dat onderzoek gaat er nu na achttien jaar komen.”
Rob zegt niemand te kennen die graag windmolens in zijn achtertuin wil zonder direct gewin. “De turbines staan op de grens van Nijmeegs grondgebied en ze voldoen schijnbaar op papier aan alle regels maar pakt het ook uit zoals iedereen denkt? Dat weet je pas als ze er staan.” Tegelijkertijd hoopt hij dat het allemaal meevalt. “Ik ben niet buiten gaan wonen om altijd binnen te zitten met ramen en deuren gesloten. Wat zou het mooi zijn, als ik straks met open raam kan slapen zonder gezoem te horen. Dan mag iedereen bij mij komen ervaren hoe het is om dicht bij een windmolen te wonen!”
tekst: Tefke van Dijk (Schrijfzolder)